toy

is. Evlənmə mərasimi, habelə həmin mərasimlə əlaqədar olaraq düzəldilən şənlik, şadlıq məclisi. Bir yığıncaq gördüm, dedim; Bəlkə toydur, qızlar oynayır? Ə. C.. Min ölüm xəbəri ürəkdə yandı; Nə bir toya getdik, nə də şadlığa. S. V.. Toy eləmək (etmək, qurmaq, vurdurmaq, çaldırmaq, tutmaq və s.) – evlənmə münasibətilə şənlik məclisi düzəltmək. Qızılgül butam, layla! Ətrinə batam, layla! Balam ərsəyə gələ; Toyunu tutam, layla! (Bayatı). Çoban anar səni, tütəyi sızlar; Ellər toy eləməz, yolunu gözlər. Ə. C.. Tiqran yenicə evlənmişdi. O, kasıb da olsa, toy çaldıranda var-yoxunu əsirgəməmişdi. M. Hüs.. <Pərşan:> Hə, hə, ay nənə, Qaraş qağama bir yaxşı toy quraq! M. İ.. <Yusif> qaradonlu Gülbənizi instruktor Məsimə verdi. <Onlar> bir cahcalal açdılar, bir toy vurdular ki, bütün rayon tökülüb gəldi. İ. Hüseynov.

◊ Toy tutmaq məc. – divan tutmaq, bərk cəzalandırmaq. <Sənəm:> And olsun Allaha, sənə bir toy tutaram, özünü itirərsən. Ə. H.. Sevinc ilə o baxırdı döşündəki nişana; Toy tuturdu yağılara ürəyində qəzəb, kin. N. Xəzri. Toydan sonra nağara – vaxtı keçəndən sonra görülən faydasız bir iş haqqında. Toydan sonra nağara, – deyə Aslan qımışdı. Ə. M.. <Sənubər:> Kənd camaatı demişkən, toydan sonra nağara? B. Bayramov.